HET ROMEINSE RIJK

Tullus Hostilius was een koning van ongebreidelde krijgshaftigheid, die Rome tot een gevreesde macht onder zijn buren maakte. Maar tijdens zijn regering verwaarloosde hij de Romeinse culten en de zorgvuldig onderhouden rituelen van zijn voorganger Numa Pompilius. De oude bronnen berichten dat de goden hem voor zijn hybris straften.

Na de dood van Romulus, de stichter en oorlogsheld, koos Rome voor een koning van geheel andere aard: Numa Pompilius, zoon van Pompo Pompilius uit de Sabijnse stad Cures. Zijn figuur markeert de overgang van strijd naar orde, van macht naar recht, van mythe naar ritueel. Waar Romulus de stad bouwde, gaf Numa haar ziel.De antieke bronnen — vooral Livius, Plutarchus en Dionysios van Halikarnassos — beschrijven Numa als een man van rechtvaardigheid en diepe vroomheid. Livius noemt hem consultissimus omnis divini atque humani iuris, “de meest   ervaren in alles wat goddelijk en menselijk recht betreft.” Die formule drukt de Romeinse overtuiging uit dat ware wijsheid beide sferen omvat: het ius divinum, de orde van de goden, en het ius humanum, de wetten van de mensen.Herkomst en jeugd

Volgens de mythe was Romulus de zoon van de oorlogsgod Mars en Rhea Silvia, een Vestalin en dochter van Numitor, de rechtmatige koning van Alba Longa. Maar de usurpator Amulius wilde van mogelijke rivalen af, en dus werden Romulus en zijn tweelingbroer Remus in een mandje op de Tiber gezet.Bekend motief, nietwaar? Sargon van Akkad, de stichter van het Mesopotamische rijk, werd al in het 3e millennium v.Chr. in een rieten mandje op de rivier gezet. Mozes onderging hetzelfde lot op de Nijl. Het is een oerbeeld: het kind in het mandje, bedreigd maar toch gered, voorbestemd om een groot leider te worden.

Hoewel Amulius Rhea Silvia dwong kinderloos te blijven, verenigde ze zich met de oorlogsgod Mars en bracht ze de tweeling Romulus en Remus ter wereld.De exacte details van hoe Rhea Silvia zwanger raakte, worden op verschillende manieren gepresenteerd. Hoe dan ook, zelfs een leek zal de parallellen met het verhaal van Jezus zoals verteld in de evangeliën opmerken. De moeder, Maria, was feitelijk een maagd, en de vader, althans symbolisch, God.Rhea Silvia zou zwanger zijn geweest van de oorlogsgod Mars. De beroemdste versie meldt dat Mars hen in het heilige bos aanviel of 'bezocht' - afhankelijk van de bron, hetzij door goddelijke kracht, hetzij door bovennatuurlijke inspiratie.Op dezelfde manier benadrukt het Nieuwe Testament de maagdelijke ontvangenis van Maria. In Lucas 1:34–35 vraagt ​​Maria aan de engel hoe ze een kind op de wereld kunnen brengen, aangezien ze nog nooit een echtgenoot heeft gehad.

De Cursus honorum ​​was een strikt gereguleerd systeem van functies in de Romeinse Republiek dat met name de politieke carrières van de Romeinse aristocraten bepaalde.Deze carrière, net als de functies zelf, ontwikkelde zich op natuurlijke wijze slechts geleidelijk en veranderde voortdurend. De belangrijkste verandering is dat deze carrière sinds het begin van de Republiek steeds toegankelijker werd voor de plebejers, wat uiteindelijk tot een soort gelijkheid leidde. Met het principaat veranderde er opnieuw veel, aangezien de functies over het algemeen werden ingeperkt, omdat de gezagsbevoegdheid bij één persoon werd gevoegd.De carrière diende niet alleen om het politieke leven te organiseren, maar was ook een uitdrukking en instrument van de aristocratische concurrentie om macht, invloed en roem (dignitas).

De stichting van Rome wordt door de Romeinen pas achteraf vermeld. Ten tijde van keizer Augustus, die eigenlijk helemaal geen keizer was, maar slechts een princeps, de eerste senator, maar wel beschouwd wordt als de stichter van de keizertijd, wilde men de geschiedenis van Rome presenteren als een heldenverhaal; men zag zichzelf immers als wereldheersers.Overigens doet ieder van ons dit wanneer we over onze voorouders en verwanten praten, omdat we onszelf daarmee belangrijker en groter maken.Maar er bestonden al stichtingslegendes die voornamelijk gebaseerd waren op de Griekse literatuur en traditie, kortom, gebeurtenissen uit de Griekse geschiedenis die werden aangepast aan de Romeinse geschiedenis.De belangrijkste bron is en blijft Titus Livius, geboren waarschijnlijk in 59 v.Chr. in Patavium, het huidige Padua; stierf daar rond 17 n.Chr. Hij schreef zoiets als een Bijbel of een handboek over de Romeinse geschiedenis in zijn 142 boeken tellende magnum opus, "Ab urbe condita".

Na de verovering van Egypte door Alexander de Grote werd vanaf 331 v.Chr. de stad Alexandrië gesticht door Alexander de Grote een Macedonisch-Griekse basis.Alexander de Grote was zelf een leerling van misschien wel de grootste filosoof aller tijden, Aristoteles, die Alexander filosofie, kunst en wiskunde onderwees.Alexander was opgeleid. Volgens Plutarchus bewaarde hij zijn exemplaar van de Ilias als een schat. Er wordt gezegd dat hij de schrijfwijze van de Ilias volledig volgt en uit zijn hoofd kent.Alexander begon zichzelf steeds meer als een afstammeling van de goden te beschouwen en leek het contact met de realiteit volledig verloren te hebben; Alcohol speelde hierbij zeker ook een rol.In het jaar 331 v.Chr. gebeurde het in de oase Siwa, die midden in de woestijn ligt, 560 km ten westen van de huidige... Libische grens is een belangrijke gebeurtenis voor Alexander:Hij werd uitgeroepen tot zoon van de god Zeus Ammon.

De naam werd uiteraard later gegeven en is gebaseerd op de Griekse geschiedschrijver Polybius.Oudgrieks: Πολύβιος, ook Polybius van Megalopolis; * rond 200 v.Chr.) Polybios was een oude Griekse historicus, die bekend is om zijn belangrijkste werk, de gedeeltelijk bewaard gebleven werd “Historiai” . Daarin beschrijft hij in oorspronkelijk 40 boeken de universele geschiedenis van Rome vanaf het begin van de Eerste Punische Oorlog tot de verwoesting van Carthago en Korinthe (264 v.Chr. tot 146 v.Chr.).Het is een belangrijke bron omdat de meeste historici pas later schreven, in de periode na Christus. Hij stond dus dichter bij de actie.Het werd de standaard rond 315 v.Chr. na de vernederende nederlaag bij de Kaudinische Vork (321 v.Chr.) tegen de Samnieten.

Marcus Furius Camillus ca. 448 – 365 v Chr.. een semi-legendarische Romeinse staatsman en politicus tijdens de vroege Romeinse Republiek, vooral bekend om zijn verovering van Veii,De Etruskische stad Veii was een van de eerste grote tegenstanders van Rome.Na de verovering van Veii trok Camillus, tijdens zijn derde consulaire tribunaal (394 v.Chr.), opnieuw ten strijde tegen de Falisci, de Italiaanse verwanten en buren van de Romeinen.

De geschiedenis van het Romeinse leger gaat terug tot de 8e eeuw v.Chr. Maar we hebben het hier over een tijd vol legendes; feitelijk hebben we nauwelijks of geen betrouwbare informatie uit die tijd.Al heel vroeg, bij de intrede van de Romeinen in de geschiedenis, komen we de term legioenen tegen. In het begin werd met deze term het gehele leger of de eenheden bedoeld die beschikbaar waren voor de strijd.Hun aantal nam in de loop van de tijd toe en er volgden verschillende hervormingen.Titus Livius is, uit de tijd van het principaat van “keizer” of princeps Augustus, misschien wel de meest uitgebreide bron over de Romeinse geschiedenis in het algemeen, maar dat geldt ook voor anderen, zoals Dionysius van Halicarnassus. Hij leefde ook ten tijde van keizer Augustus en staat bekend om zijn werk Rhōmaikē Archaiologia (Romeinse Oudheden), dat de geschiedenis van Rome beslaat, van het ontstaan ​​tot het uitbreken van de Eerste Punische Oorlog in 264 v.Chr. Chr. beschrijft.De derde belangrijke zou Polybius zijn, Πολύβιος, ca. 200 – ca. 118 v.Chr..) was een Griekse geschiedschrijver uit de Midden-Hellenistische periode.De bekendste bron, zoiets als een verslag dat ons ook close-ups biedt, is het verslag van Julius Caesar over de Gallische Oorlog “De Bello Gallico”, waar we ook informatie uit de eerste hand vinden, waarvan sommige met de grootste precisie zijn geschreven.